"Пахаванне дзеда".Як TUT.BY пабываў на эратычна-жартоўных хаўтурах

І смех і грэх! Гэтую камандзіроўку мы не забудзем доўга. Бо даўно так не смяяліся! А весяліліся мы… на пахаванні.
У Гарадоцкім раёне Віцебскай вобласці здавён часу існуе абрадавая гульня "Пахаванне дзеда". Гэта народная пародыя на сапраўднае развітанне з памерлым. Адбываецца яна заўсёды ў першы дзень Масленіцы.Збіраюцца вяскоўцы, пераважна жанчыны сталага веку, і, як дзеці, забаўляюцца. Але гульня ў іх дарослая, з эратычным зместам. Калі ў іншых мясцінах на Масленку спальваюць пудзіла зімы, то ў самым халодным рэгіёне Беларусі "хаваюць" ляльку ў рост чалавека, якая сімвалізуе міфалагічнага дзеда-продка. Яго "пахаванне" – і ёсць провады маразоў і сустрэча красуні-вясны.

Эратычны "нябожчык"
Па "дзеду", якога ў гарадоцкіх вёсках называюць Цімка (як варыянт: Сідорка), плачуць і галосяць. Гэта пакуль ён ляжыць у "труне". Але як толькі "нябожчык" пакідае дом, то адразу ж пачынаецца вяселле – з чаркай за багатым памінальным сталом, гармонікам, народнымі песнямі, частушкамі і танцамі. Вясна ж прышла!


Многія мясцовыя бабулькі памятаюць, як "хавалі дзеда" ў іхнім дзяцінстве. У хату, кажуць, не пускалі малечу і нежанатую моладзь. Чаму? Бо абрадавая лялька мела… фалас. Хто б падумаў, што нашыя продкі былі такімі штукарамі! А зараз старажылы ўжо ва ўсіх драбніцах перадаюць гэты абрад маладзейшым – каб памяталі народныя традыцыі.Раней такі рытуал існаваў ў многіх вёсках Даўгапольскага сельсавета – Маскалянятах, Даўгаполлі, Філімонава, Селішчы, Кісялях, Зарэччы. Ведаюць пра яго і жыхары вёсак Канавалава і Халамер'е Халамерскага сельсавета. Зараз абрад "Пахаванне дзеда" ўнесены ў спіс элементаў нематэрыяльнай гісторыка-культурнай спадчыны, прынятых пад ахову на Беларускай рэспубліканскай навукова-метадычнай радзе па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны пры Міністэрстве культуры Беларусі", - паведамляе ТUT.BY метадыст па фальклору Гарадоцкага раённага метадычнага цэнтра народнай творчасці Лілія Рэзкіна.( ......... )

больше фото здесь http://news.tut.by/culture/388278.html

Восстание масс

Оригинал взят у comment_service в Восстание масс

В 1929 году Хосе Ортега-и-Гассет обнародовал книгу "Восстание масс". Читать ее не очень легко, но очень увлекательно.
Идея такая: нижний порог жизненного комфорта поднялся настолько, что рядовой раб (РР) живет как всего лишь 50 лет назад жили только некоторые аристократы. Глядя на свою ванну и телевизор, РР внезапно решает, что это именно его жизнь сложилась удачно именно потому, что именно он такой необычайно исключительный — причем не только в вопросах своей узкой специализации, но и Вообще.

Так, программист, купивший Сессну, начинает считать себя Авторитетом - потому что ведь мало кто купил Сессну и, следовательно, он один из аристократов, то есть, из лучших, то есть, он знает не про свою область, а про музыку, кинематограф, историю, язык, живопись, автомобили, кулинарию, финансовый рынок, географию, литературу, начальное образование, здравоохранение, кинесиологию, законодательство, виноделие, рекламу, строительство — он Вообще Всё Знает, и любой, кто хочет купить Сессну, окажет себе огромную услугу, прислушавшись ко мнению нашего программиста не только о программировании, но к любому его мнению.
Если бы массовому человеку и хватило культуры осознать свою заурядность, то не хватило бы воспитания отнестись к ней спокойно. Собственно восстание заключается в нежелании массового человека мириться с тем фактом, что кто-то в чем-то лучше его. Учиться больше не у кого.
И сегодня ситуация несравненно более карикатурная, чем в 1929 году.