elena_2004 | Эпісталярыум

Оригинал взят у

БЛОК 9
24.03.2012
што значыць //за нас//

з’яўленне Эпісталярыуму абумоўлена вяртаннем майго сына да жыцця... і характарам яго самаасэнсавання ў новых умовах існавання...
ні Яраслаў, ні іншыя мае дзеці не цікавіліся ні ходам расследавання, ні судом... яны раздражняліся і адвяргалі ўсе мае спробы што-небудзь абмеркаваць... назіраўся сыход у самнамбулічную адасобленасць...
яны, натуральна, ад самага пачатку здарэння былі напалоханыя і глыбока абражаныя ўварваннем такога гора ў сям’ю… толькі вось своеасаблівая адасобленасць дзяцей ад мяне ў ранейшыя часы была мне зразумелая... а ў новых умовах, якія прадугледжвалі не толькі салідарную працу на карысць паляпшэння стану нашага хлопчыка, але і большую ўзаемную даверлівасць, разуменне і аддачу, мне было няўцям, чаму так цяжка аказалася наладжваць узаемаразуменне...
...тады нам было вельмі патрэбнае курыраванне адно аднаго...
...мы па чарзе, і Таня ў тым ліку, наведвалі клініку... я была скіравана толькі на догляд сына, а мой другі сын і дачка аддавалі свае сілы яшчэ на працу, свецкія і грамадзянскія кантакты... над маім уплывам на іх магло шмат чаго прэваліраваць...
...і найперш, напэўна, масіраваная эскалацыя ўвагі да найхутчэйшай пастаноўкі пацярпелых //на ногі//... усе інфармацыйныя сродкі актыўна пульсавалі ў рэчышчы гэтай тэмы... і разганялі інфармацыйную кроў па жылах грамадства...
...але //найхутчэй// быў не наш выпадак...

якая-някая праца духу дазваляла не скатвацца да прымітывізму, быць адстароненай і чуллівай адначасова...
/своеасаблівы прымітывізм затым прадэманстраваў суд.../

...увесь час згадваўся найбольш часты і вельмі стрыманы адказ сына — //пачакай, маці... па-ча-кай...// — на мае звароты аб пакупцы чаго-небудзь для мінімальнага абсталявання кватэры... а на пакупку ноўтбука мы нават яго ўгаворвалі...
...так я дачакалася цяжкасувымернага з жыццём траўмавання сына... праз прадчуванне пагрозы якога ён, напэўна, і меў невытлумачальны для мяне настрой...
/...а затым быў суд... і суд прадэманстраваў нам, што святло свайго пражэктара ён скіроўвае на адзіна для яго прыярытэтныя рэчы...
...а затым абвясцілі аб пазбаўленні жыцця абвінавачаных у тэракце... і падумалася, што ў іерархіі фігурантаў справы, разам з судом і //вдл//, суд і //высшее должностное лицо// таксама могуць быць прадстаўляемымі ў найбольш выгадным для некага асвятленні...
...дзеля дэманстрацыі гэтакага-сабе крывава-красамоўнага зрэзу сучаснай беларускай рэчаіснасці...
...а следства і суд так выразна расстараліся дзеля ўвасаблення //класікі жанра//.../

менавіта адчуваемая мною сувязь перашкодаў у адносінах з дзецьмі з ужо даўно асэнсаванай крыніцай іх паходжання падштурхнулі мяне да думкі аб узроўнях кіравання...
затым у нашым сямейным зрэзе быў выкрыты яшчэ адзін узровень кіравання... ад зусім пабочных крыніц і сумнеўнай якасці... які таксама можа быць выкарыстоўваемым у нейчых нядобразычлівых мэтах...
...................................................................................................

мяне абражае, што ментальнасць беларусаў цяпер можа характарызавацца такімі праявамі, як гэтыя тэракт і суд...
...пасля 11 красавіка 2012 года мой сын будзе лічыцца ветэранам тэракта... здзейсненага амаль яго равеснікамі...
у гэтым бачыцца падрыў аўтарытэту пакалення //праваднікоў у будучыню//... і... будучыня без праваднікоў...
злая вынаходка...
подводная плынь...
корань разладу...
...................................................................................................

...па-за рознымі і ўсякімі інфармацыйнымі блакадамі непазбежна паўстане асэнсаванне факту свайго нараджэння, светапогляду, месца і ролі ў свеце...
...................................................................................................

калі мой сын нарэшце зрабіў прызнанне аб сваім відзішчы, то было адчуванне, быццам ён вылузаўся з нейкай абалонкі... а сведчаннем таго, наколькі яму палегчала ад гэтага прызнання, стала змена інтанацыю голасу, смех і ўпершыню за доўгі час пабачаная мною такая шчодрая ўсмешка на яго твары... упершыню за больш чым паўтара года......................................................................................................

імаверна, што іншыя фігуранты справы таксама маюць нейкія цяжка суадносімыя з агульнапрынятымі ўяўленнямі праявы ў сваім жыцці... але ў іх ніхто не запытваецца пра гэта, а самі яны не асмельваюцца ў гэтым прызнацца...
...................................................................................................

=============================

…хіба мы ўжо гатовыя і нам дадзена… існаваць не ў адзіна даступным для нас вымярэнні…

…такое магчыма, напэўна, праз успрыманне найвышэйшай прыступкі вобразнасці — Святога Духа… дасягаемае праз узмацненне сілы ўяўлення… і пашырэнне асабістага творчага патэнцыялу…
трохкратная вобразнасць — Бог, Сын, Дух, — будучы асэнсаванай, духоўна абагачае… але не мусіць абмяжоўваць творчае пераасэнсаванне рэчаіснасці…
у абазначаным Царстве Вобразаў галоўны жаночы вобраз не мае кратнасці… але спалучаны з Сынам…
…культавым вобразам нішто не пагражае… іх ролі распісаныя і непахісныя…

…але вось як захаваць самакаштоўнасць у сучасным свеце… дадзеную ад нараджэння і выхаваную… калі //някратны вобраз// у рэальным вымярэнні своеасабліва трактуецца і нават жорстка дыскрэдытуецца… і не мае падставаў суцяшацца гадамі як багаццем…
...................................................................................................

прадбачанне будучыні ў вобразах аказалася цяжкім выпрабаваннем…

=============================

супрацьпаставіць нянавісці, абыякавасці і страху любоў і смеласць — гэта як пражыць жыццё наадварот… але гэтага людзям не дадзена… і таму чаканні аднаўлення стваральнай сілы яны звязваюць з наступнымі пакаленнямі…
...................................................................................................

…уваходжанне ў кантакт не ў найбольш арганічна ўласцівай мове /ёсць і ў кантэксце/ — гэта ў некаторых не ад сарамяжлівасці, а ад тактоўнага нежадання дэманстраваць сваю магчымасць таксама //хадзіць скрозь//… як невялікая-такая магчымасць выбару… і спрыяння…

/непазбежна або пад самапрымусам мы дазваляем, бо давяраем, //хадзіць скрозь// /у найбольш простым сэнсе/ дактарам…

магчымасці выбару не існуе ў такім глабальным штучным //хаджэнні скрозь//, як перавод часу… а таксама пры шаблязуба-драпежніцкім абыходжанні з фінансамі…
што да 25-га кадра, то мінімізаваць яго //хаджэнне скрозь// магчыма праз неўключэнне транслятара…

…праз чалавека столькі ўсяго //ходзіць скрозь//, працінае яго навылёт, што яму вельмі складана захаваць уласную рытміку, псіха-фізічную дынаміку…

кактэйль з пэўных рытмаў, тэмпу і тэмбру ў сукупнасці з тым ці іншым зместам можа аказацца не толькі спажыўна-смачным, але і небяспечным… з цяжкімі наступствамі…

/ у рэанімацыі рытм дыхання майму сыну задаваў апарат, а калі сын збіваўся з яго рытму, апарат пачынаў заліваць яго дыхальныя шляхі вадкасцю, насычанай кіслародам, што вельмі палохала і прымушала быць пільным да ўласнага дыхання… але ва неўсвядомленым стане, у сне, асінхроннага дыхання не адбывалася…/

працівячыся ўспрыманню іншамоўя, немагчыма, аказваецца, супрацьстаяць //хаджэнню скрозь// таму, што нават не мае моўнага выражэння…

/але вось калі пачаўся крызіс, на афіцыйным узроўні было заяўлена, што ён стаў наступствам таксама памылак у фармулёўках… але ж там, напэўна, выкарыстоўвалася, дастаткова арганічна ўспрымаемая мова…
парадокс… /

пярэчанне ўспрыманню і перашкоды да ўспрымання, якаснага развіцця і хаджэння роднасных моваў пазбаўляюць людзей паўнаты спектру пачуццяў і магчымасці адчуваць нюансы рэчаіснасці… але гэта ніколькі не засцерагае ад //хаджэння скрозь// глабальных рэгулятараў саміх тых, хто ствараюць гэтыя пярэчанні і перашкоды…/

…лексічны бар’ер з паняційным напаўненнем, як заўважана, лягчэй пераадолець тым, каму даюць тлумачэнні… але складана напаткаць тых, хто здольны і не пашкадуе свайго часу і высілкаў даць тлумачэнні…

…калі з’явіліся інтэлектуальныя тэхналогіі, асабліва заўважнай стала інертнасць фармату асветы і… узрасла канкурэнцыя…
і многае, нават на сямейным узроўні, стала набываць іншы сэнс…

акрамя формулы крыві…
...................................................................................................

=============================

гэта парадокс, але дзеля выхаду ў эфір давялося пазбавіць сябе магчымасці зрабіць гэта… а потым пачаць прыкладаць высілкі, каб набыць такую магчымасць…
...................................................................................................

…калісьці даўно, пабачыўшы цень Зямлі на Месяцы, пачалі мысліць аб іншых доказах яе кругласці…

успрымаемае ў адной праекцыі як перакрыжаванне ў адной плоскасці сукупнасцяў паралельных ліній, у іншай праекцыі можа аказацца сукупнасцямі размешчаных у розных плоскасцях ліній і розных па форме плоскасцяў…

———————
. . .

дык чаму ў сямі нянек айчыннай медыцыны і прэтэнцыёзнага, у экстрасенсорным плане, бацькі майго сына ён / пацыент, сын / аказаўся з унутрыполасцевым дрэнажом…
якой праекцыі не хапала, каб пабачыць сапраўдны стан рэчаў…

=============================

ад гэтага моманту мой эпісталярыум/дыярыуш пачынае жыць сваім жыццём… але без адваротнай сувязі ў інэце /бо ў мяне няма пк/…

лейтматыў пададзенага сугучны найбольш адпаведнай прыродзе //аднакратнай сутнасці//… гэта — матрыятызм… які ў сілу рознаcці ўнутраных рытмаў яго выразнікаў не разлічаны на салідарызацыю…

а вось равеснікам маіх сыноў, з іх духоўнай шматграннай сутнасцю, варта ісці шляхам удасканалення сваіх эвалюцыйных задаткаў… узрошчваць і гартаваць свой патрыятызм…
...................................................................................................

=============================

выхад у эфір адбыўся таму цяпер, што аціхла вывяржэнне вулканаў экзальтацыі… на свой капыл генерыруемай рознымі гільдыямі…
...................................................................................................

мне хочацца, каб напісанае паспрыяла візіту да майго сына тым двум яго равеснікам, якія пад уплывам невядомых мне абставінаў дапусцілі нівеліроўку сваіх памкненняў і дагэтуль не могуць абысці ўзніклыя абмежаванні…

думаецца, што, знайшоўшы ў сабе сілы пераступіць цераз унутраныя абмежаванні, мы такім чынам наблізімся да існавання не ў адзіна пакуль вядомым нам вымярэнні… і як толькі гатоўнасць будзе праяўлена, то праз гэта, імаверна, і будзе дадзена такая магчымасць…

пасля столькага перажытага і зробленага бачыцца вартым узняцца яшчэ на адну прыступку ўласнай эвалюцыі… дзеля ўмацавання шансу атрымаць новыя магчымасці… і каб ніякага іншага больш не спатрэбілася…
...................................................................................................

за агучанае яшчэ ў першым блоку жаданне атрымаць //ахоўную грамату// для сваіх дзяцей ад //злых знарочыстасцяў// усемагутная вялікая поўня /06.05.2012/ запатрабавала большай ахвярнасці… бо дзеля гэтага патрэбнае разбурэнне хаця б аднаго звяна ў ланцугу перашкодаў да ўзнаўлення адчування прысутнасці генетычна абумоўленых і цывілізацыйна-камфортных сакральна-інтымных хваляў… у прасторы… маёй і маіх дзяцей радзімы…

…і таму маім апошнім жаданнем для сябе самой… на карысць здзяйснення вышэйсказанага… будзе наступнае…
прашу мяне… расстраляць.. публічна… на маёй любімай тэатральнай сцэне ў акадэміі мастацтваў…
у літаральным сэнсе… дзеля выбаўлення маіх дзяцей і іх сяброў ад адчування пагрозы…
...................................................................................................